‘Doordeweekse dingen’ is mijn blog. Over mislukte traktaties, dode poezen, drugsdealende astrologen, falend opvoeden, mijn ontmoeting met Conan de Barbaar en een existentiële crisis in Eurodisney.

“Een permanentje? Met jouw haar??” roept de kapper luidkeels

geen volume

Geen volume

woensdag 2 april 2014, Pam van der Veen

Misprijzend buigt de kapster zich over mijn uitgroei. De donkere baan op mijn kruin steekt meedogenloos af tegen het nog blonde haar. “Tijd om die snelweg onder handen te nemen,” zegt ze. Subtiel. Ze schrikt er zelf een beetje van en gaat snel koffie voor me halen. Ze had zich geen zorgen hoeven maken: ik ben wel wat gewend als het om kappers gaat. Vooral vroeger, toen ik nog maar één keer per jaar een hippe knipbeurt kon betalen, spaarden ze me niet. “Waar is de shampoo voor dood haar?” riepen ze elkaar over mijn pluishoofd toe. Of: “Een permanentje? Met dít haar? Da’s goed, maar dan ga je wel door de achterdeur de zaak uit.”
Tegenwoordig durven ze die dingen niet meer hardop te zeggen, maar nog altijd zetten ze mijn haar na één vakkundige blik weg in de moeilijke hoek. “Piekerig,” oordelen ze, terwijl ze hun vingers erdoor halen. “Dun. Slap. Geen volume.” Soms tref ik een lieve kapper. “Je haar is erg fijn,” zegt die. Met ‘fijn’ bedoelt hij ‘futloos’, dat weet ik ook wel. Maar het maakt me niet meer uit. Mijn kapsel en ik, wij horen inmiddels bij elkaar.
En dus doorsta ik ook nu weer het schouwspel dat zich in de spiegel voltrekt. Twee uur lang zie ik mijn eigen hoofd: eerst de verf, dan de natte slierten, de platgekamde lokken, de halfvoltooide boblijn. Mijn gezicht verandert mee. Twijfel, spijt, weemoed, hoop en compassie – ik zie ze verschijnen en verdwijnen. Ook dat is iets van tegenwoordig. Zit ik lang genoeg in de kappersstoel, dan word ik getroffen door een diep begrip van het verstrijken der tijd. Alsof mijn leven in een film aan me voorbijtrekt, maar dan zonder dat ik doodga.
Althans, nu nog niet. In plaats daarvan loop ik fris geblondeerd en knap geknipt de deur uit. “Die kleur staat je prachtig!” roept de kapster me na. Die heeft zeker iets goed te maken.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Recent

Archief