woensdag 22 april 2015, Pam van der Veen

De cursus is midden in het bos. Door het open raam klinken vogelgeluiden. De cursusleidster heeft ADHD, zegt ze zelf. “Horen jullie de specht??”, schreeuwt ze. Om warm te draaien voor de dag moeten we een erehaag vormen. Om beurten lopen we erdoorheen, terwijl de anderen juichen en klappen. “En, hoe voelt dat!?” roept de begeleidster enthousiast. We mogen koffie met koekjes. “Ik heb een keer een hele week alleen maar mergpijpjes gegeten,” vertelt het meisje naast me. “Door te overdoseren hoopte ik van mijn verslaving af te komen. Het is niet gelukt.”
Het volgende programmaonderdeel heet ‘Wie ben je?’. Voor ons op tafel liggen het Inspiratie- en Gevoelswereldspel. We moeten kaarten kiezen met onze kwaliteiten en valkuilen erop. Ik twijfel tussen ‘direct’ en ‘bot’ en staar een poosje naar de kaart met ‘bazig’. Om tijd te winnen richt ik me weer tot mijn buurvrouw. “Vertel nog eens iets,” vraag ik. Ze denkt even na. “Toen ik vijftien werd, heb ik over mijn ouders heen gekotst,” zegt ze. “De liefde van mijn leven had me dronken gevoerd met bacardi-cola. Henk, heette hij. Maar terwijl ik gewikkeld in een douchegordijn op de badkamervloer lag, zat hij te zoenen met mijn beste vriendin.”
Dan moeten we ons doel visualiseren in een mindmap. De cursusleidster doet het voor op een flipover. Als ze een grote cirkel tekent, valt de flipover met een harde klap op de grond. Voor het raam fladdert een verschrikte vogel op.

< terug