maandag 14 september 2015, Pam van der Veen

“Ik denk niet dat er later iemand met mij wil trouwen. Ik heb iedereen al gevraagd.”

Somber kijkt mijn dochter me aan. Ze heeft er een hard hoofd in. Overschieten op de huwelijksmarkt, het is immers de nachtmerrie van elke kleuter?
In elk geval wel van Mei Lan dus. Ze is pas vijf, maar maakt zich nu al ernstige zorgen over een toekomst als oude vrijster. Zelfs de stomme jongens in haar klas heeft ze al een aanzoek gedaan – alles beter dan een leven zonder echtgenoot. Of erger nog: een leven zonder nageslacht. Want zonder bruiloft geen kinderen, en slechts het moederschap geeft zin aan het bestaan. Daarvan is mijn dochter stellig overtuigd.

Daar sta je dan, met je feministische opvoeding. Bij mijn zoon was die eerder al volledig mislukt. Die stond op z’n tiende toe te kijken hoe ik de prut uit het gootsteenputje schepte, en zei met een vies gezicht. “Ik ben blij dat ik geen meisje ben.” Want zo’n keukenklusje zou hem als jongen vast en zeker bespaard blijven. “Het enige recht van de vrouw is het aanrecht,” voegde hij er nog net niet aan toe.

Bij Mei Lan probeer ik dus extra hard om bestaande patronen te doorbreken. Tevergeefs. In haar hoofdje heeft de klassieke rolverdeling al stevig postgevat. Als ik haar vraag wat ze wil gaan doen als ze groot is, antwoord ze steevast: “Trouwen.” Opper ik wat beroepen waarin zij zou kunnen schitteren als ambitieuze vrouw, dan schudt ze gedecideerd haar hoofd. “Ik word moeder.” “Maar lieverd,” werp ik tegen, “waarom geen arts of architect? Waarom geen neurobioloog of IT-specialist? Zeker in de technische sector liggen de kansen voor meisjes voor het oprapen!”

Dan kijk ik nog eens goed naar mijn dochter. Ze draagt een roze tutu, een glitterkroon van plastic en gazen elfenvleugels. Ze heeft net een nieuwe aflevering van Winx opgezet, waarin vier supersexy feeën met wespentailles en designer hotpants het kwaad in de wereld bestrijden. “Geloof het, jij hebt magie,” zingen ze. Met haar Barbie-toverstaf wijst Mei Lan naar de tv.

“Mag ik nu verder kijken?”

[foto: Shody Careman/AD]

< terug