‘Doordeweekse dingen’ is mijn blog. Over mislukte traktaties, dode poezen, drugsdealende astrologen, falend opvoeden, mijn ontmoeting met Conan de Barbaar en een existentiële crisis in Eurodisney.
“Ja, maar dat weet ík toch niet, gast!”, wil ik schreeuwen
Bouwmarkt
vrijdag 20 mei 2016, Pam van der Veen
Weinig dingen vind ik erger dan de bouwmarkt. Of het moeten tuincentra, ijzerhandels, elektronicazaken en outdoorwinkels zijn. In hun hallen loop ik in no time verloren, door de brede paden tussen de lelijke spullen waarvan doel en functie me volkomen onbekend zijn. Gamma, Halfords, Praxis, Mediamarkt, Staples, de Zwerfkei: ondanks hun afmetingen hebben ze mij niets te bieden. Geen van hun artikelen wekt enige begeerte bij mij op, het zijn bezittingen waartoe ik word gedwongen. Schuurmachines, wandelschoenen, autokrikken, buitenverlichting – ik wil ze niet hebben, maar het moet. Tussen de acculaders, klimgordels en decoupeerzagen voel ik me leeg en eenzaam, een emotie die het verkopende personeel steevast feilloos detecteert. Met één hautaine blik word ik in de klunzenhoek gezet, waarna het grote schamperen kan beginnen. “Tja mevrouwtje, voor signaaloverdracht van de luchtcompressor gebruikt u natuurlijk geen zelfklevende verlenglans, zeker niet als u het verstek naar binnen toe verlijmt. Dat is vrágen om zaagverlies,” honen ze. Vanbinnen kom ik in opstand. “Ja gast, maar dat weet ík toch niet!” wil ik schreeuwen. “Daarom ben ik hier: voor vakkundig advies, zodat ik zelf niet meer hoef na te denken. Niet om me te laten vernederen door een tweedimensionale klusjesman in een horrorwinkel! Ga weg met je Hornbachtrui, je Bevershirt en je Praxispolo! Een dame kan hier niet eens fatsoenlijk shoppen!”
Maar in plaats daarvan knik ik gedwee. En wilde ik dat ik net zo dapper was als mijn vriendin, G., die al elektrostress krijgt als je ‘hogedrukreiniger’ zegt. Zij was eens bij de Bo-Rent, de huurhel voor gereedschap. “Tja, een slijptol,” was de baliemedewerker alvast begonnen met smalen. “Daarmee komen we er natuurlijk niet hè, dame. Want wat zoekt u precies voor ‘n slijptol?” Waarop G. hem strak aankeek en antwoordde op een toon die geen tegenspraak duldde:
“Een roze.”
Heel hard gelachen. Ik zie je op hakken in een mooi linnen jurkje in de hel van een bouwmarkt lopen!
Das toch niks voor Pam! X
Vooral gelachen.Maar niet herkenbaar.
Zeer herkenbaar!
En heerlijk gelachen om je schrijven. Daar maak ik graag een omweg voor.. x. L
Veel gelachen; ik heb dit bij telefoonwinkels en computerzaken, haha!
Fuckin’ brilliant!
Oh jee, voor mij zijn het heerlijke winkels waar ik geweldige ontdekkingen doe. Dat je voor 29 eu in de aanbieding een fantastische metalen stellingkast kunt kopen, die precies in de bergkast past. Bij uitpakken zit er geen handleiding in…maar de tevredenheid als je hem zuchtend en steunend in elkaar hebt gekregen, is groter dan welke andere opgeloste puzzel kan bieden.