woensdag 25 juni 2014, Pam van der Veen

Binnen tien minuten weten we alles van hem. Dat hij Ricardo heet en 28 is. Dat hij mentholsigaretten rookt, van jongens en van voetbal houdt. Dat zijn oranje juichpak niet van Roy Donders, maar gewoon van de Hema is. Dat hij zijn date twee weken geleden heeft ontmoet via Grinder, de Tinder voor gays. Dat hij op de ketamine zit. En dat het stadium van de zwabberende ledematen is ingetreden. Ter demonstratie loopt hij een paar keer heen en weer op de stoep van het café. ‘Spaghettibenen’, noemt hij het. ‘Heb ik altijd met ketamine.’
Hij roept zijn vriendje erbij, een knappe jongen die wazig uit zijn ogen kijkt. Niet zo hyper als Ricardo, maar minstens even high.
‘Wat passen jullie goed bij elkaar,’ zegt mijn vriendin.
Ricardo kijkt haar dankbaar aan. Deze moederlijke constatering raakt hem diep. ‘Oh wow,’ zucht hij. ‘Kun je dat zien? Jij bent zeker spiritueel?’
‘Heel spiritueel,’ beaamt mijn vriendin. ‘En jij ook. Dat voel ik.’ Ik knik instemmend. Mijn lach smoor ik in een gebietste mentholsigaret.
Nu wordt Ricardo pas echt enthousiast. Midden in nachtelijk Amsterdam loopt hij zomaar twee rijpe dames tegen het lijf, die naar hem luisteren en die hem zien zoals hij is: gevoelig, open, een zoeker. Als beloning ritst hij zijn juichpak open. ‘Ik heb zo’n gave onderbroek gekocht! Speciaal voor het WK. Zien?’ Hij draait zich om, laat zijn pak op zijn enkels zakken en buigt zich voorover. Hardop lezen we de tekst op zijn strakgespannen billen:
‘Het hol van de leeuw.’
‘Mooi,’ zeg ik. ‘Stijlvol,’ voegt mijn vriendin eraan toe. ‘Staat je erg goed.’
Ricardo komt weer overeind en kijkt ons stralend aan.
‘Ik ben gek op veertigers!’ roept hij.

< terug